Fashion Week Report: Dido Yland & Rebecca Ward

Tijdens één zitting toonde zowel Dido Yland als Rebecca Ward haar visie op volgende zomer. Goed nieuws: als het aan hen ligt kun je in 2014 alle kanten op. Waar bij Dido kleur en speelsheid heersten, nam Rebecca ons mee in een grafische, duistere wereld.

Dido Yland
Dat de 26-jarige Dido Yland tijdens haar stages bij Henrik Vibskov in Kopenhagen en Christian Wijnants in Antwerpen niet haar Hollandse nuchterheid verloor, dat bewijzen haar collecties keer op keer. Zo ook deze: de Spring/Summer ’14-collectie ‘Bon Voyage!’. Toch lijkt ze er iets van beide stage-voyages in verwerkt te hebben, namelijk wat Deense eenvoud en een beetje Belgische vrolijkheid.

Deze vrolijkheid zorgde ervoor dat de collectie – met alle respect – op het eerste gezicht bijna wat kinderlijk aandeed. Maar twee keer knipperen en het waren ineens de volwassen elementen die opvielen. Fris-volwassen, dat wel; aan de sportieve kant en speels zoals we dat van Dido gewend zijn.

Het ‘kinderlijke’ gevoel werd veroorzaakt door het gebruik van primaire kleuren, tot wel drie in een outfit. En misschien ook wel door de platte, gekleurde sandaaltjes van Anna Korshun. De grijze basiskleur en de grafische, bijna Mondrianeske vlakverdeling vormden een ‘volwassen’ tegenhanger voor al dit kleurgeweld. Ook de hoedjes van Yashkathor hielpen mee om het beeld wat meer sophisticated te maken.

‘Bon Voyage!’ is geïnspireerd op de pakjes die het treinpersoneel droeg door de jaren heen. De oorsprong van dit concept ligt in de vele treinreizen die Dido maakt om verre vrienden op te zoeken. Met het nummer Sail Away van The Rapture had ze daarom geen mooiere begeleiding kunnen kiezen voor deze show: de muziek zelf was de ideale muzikale begeleider qua sfeer, en de tekst gaf, naar ons idee, net iets meer gevoel, diepte en achtergrond aan het concept.

Onze favorieten: een felrood jurkje met opvallende, wijde halslijn, afgezet met een grijze band in V-vorm. De sokjes en panty’s met gekleurd stiksel in stijl van de collectie vonden we trouwens, in al hun subtielheid, ook ontzettend leuk.

Rebecca Ward
Nadat Dido’s lichtjes doofden stonden een paar mensen direct op om te vertrekken. Gelukkig werden ze gestopt door mysterieuze muzikale geluiden en discobolachtige spetters licht: de voorbode van Rebecca Ward’s spektakel. De van oorsprong Nieuw-Zeelandse ontwerpster toonde een collectie met de naam Parasomnia. Je weet wel, die staat tussen droom en werkelijkheid.

Rebecca bedacht een originele choreografie voor haar modellen. In uiterste slowmotion betraden ze 1-voor-1 de catwalk, om halverwege uiterst rustig naar beide zijden van het publiek te draaien en weer verder te schuifelen. Dat, in combinatie met de heftige geluiden met diepe bas, zorgde voor een soort spanning die de sensatie nog eens flink opvoerde.

Ons hoorde je niet klagen over het tempo, want man, wat een pracht en praal kwam daar aan ons voorbij! Met name de silhouetten van de jurkjes waren verbluffend mooi. Strak en petieterig van boven en de heupen geaccentueerd met een heleboel volume. Onze favoriet: een zwart, mouwloos jurkje. Het bovenstuk transparant met subtiele, oudroze rozenprint, de rok als grote schubben van leer.

Met stip op nummer twee: een zwart strapless, eveneens leren jurkje met nachtblauwe details die aan engelenvleugels deden denken. De plateausandalen waar de meisjes op liepen sloten naadloos aan op de collectie. Banden van zwarte ruches hadden ze, en een plateauhak waarop schuifelen inderdaad de enige optie leek.

Verder opvallend en vernieuwend, maar toch niet té vergezocht: de broeken met uitgesneden cirkel op het bovenbeen. Waar dit bij een ander wat ordinair uit zou kunnen pakken, deed Rebecca het met klasse. Gewaagd, maar o zo sexy. Daar zien wij best potentie in!

Beeld: Peter Stigter